-
ഊരാൾ
- നാ.
-
അന്യൻ
-
ഊരാളൻ
-
ഉരുളി
- നാ.
-
"ഉരുണ്ടപാത്രം", എണ്ണകാച്ചുന്നതിനും മറ്റും ഉപയോഗിക്കുന്ന വലിയ വാവട്ടമുള്ള പരന്ന ഓട്ടുപാത്രം. ഈ യിനത്തിൽ വലിപ്പം കൂടിയ പാത്രത്തിനു വാർപ്പ് എന്നു പേര്
-
ഉരുൾ1
- -
-
"ഉരുളുക" എന്നതിൻറെ ധാതുരൂപം.
-
ഉരുള
- നാ.
-
ഒരിനം മത്സ്യം
-
ഉരുട്ടിയെടുത്ത പദാർഥം, (മണ്ണ്, ചോറ് മുതലായവ പോലെ) കബളം
-
ചോറ്റുരുള
-
ഉരുൾ3
- വി.
-
ഉരുണ്ട, ഉരുളൻ
-
ഊരാളി
- നാ.
-
ഊരാളൻ
-
സ്ഥലവാസി. ഉദാ: ഊരാളിക്ക് വഴിതിരിച്ചതുപോലെ
-
ഒരു പട്ടിക ജാതി
-
തെങ്ങുകയറ്റം തൊഴിലായിട്ടുള്ള ഒരു ജാതിക്കാർ, തണ്ടാൻ
-
മലം കുറവന്മാരെടെ വൈദികൻ
-
പ്രതം, പിശാച് (മലമ്പണ്ടാരങ്ങളുടെ ഇടയിൽ)
-
പുലയർ കോലയന്മാരെ സംബോധന ചെയ്യാനുപയോഗിക്കുന്ന പദം
-
അടിമ, ഊരടി
-
ഉരുൾ2
- നാ.
-
ചക്രം (വണ്ടിയുടെ)
-
ഉരുണ്ടത്, വർത്തുളാകൃതിയിലുള്ളത്
-
മലകളുടെയും കുന്നുകളുടെയും ഉള്ളിൽ വർഷകാലത്ത് വെള്ളം തൂർന്നു കൂടി ഒടുവിൽ സമ്മർദം മൂലം അത് പൊട്ടിയടരുന്നത്
-
ചെറിയ കൊടുമുടി
-
വലിയ ഓളം, തിര