ഒരു ഇടനില. ചില്ലിലോ സംവൃത "ഉ" കാരത്തിലോ അവസാനിക്കുന്ന നാമങ്ങളോടും സർവനാമങ്ങളോടും വിഭക്തിപ്രത്യയങ്ങൾ ചേരുമ്പോൾ രണ്ടിനും ഇടയ്ക്കു വരുന്നത്. ഉദാ: തേക്കിനെ (തേക്ക്-ഇൻ-എ), തെങ്ങിനെ, കൊച്ചിനെ, കുഞ്ഞിനെ, ചാടിനെ, "തോക്കിനോട്", "തോക്കിന്", "തോക്കിനാൽ", "തോക്കിൻറെ", എന്നപോലെ മറ്റുവിഭക്തികളിൽ ആധാരികാപ്രത്യയമായ "ഇൽ" ചേർന്നാൽ "ഇൻ" ഇടനിലകൂടാതെ "തോക്കിൽ", "തെങ്ങിൽ", "ഒച്ചിൽ" ഇത്യാദി. (തമിഴിലും പഴയ മലയാളത്തിലും തേക്കിനിൽ ഇത്യദിരൂപങ്ങൾ പഴയ പ്രയോഗങ്ങളിൽ സ്വരാന്തങ്ങളായ പദങ്ങളോടും "ഇൻ" ചേർന്ന വിഭക്തിരൂപങ്ങൾ കാണാം. ഉദാ: കൃപയിനാൽ) "കൽ" ചേർന്നാൽ തോക്കിങ്കൽ, അതിങ്കൽ എന്നപോലെ രൂപങ്ങൾ

സംബന്ധികാർഥത്തിലുള്ള ഒരു പ്രത്യയം. ഉദാ: ആലിൻകാ, കുന്നിൻമകൾ, പശുവിൻപാൽ, തലയിന്മേൽ (പശു-ഇൻ-ഉടയ ഇത്യാദിയിലെ "ഉടയ" -പിൽക്കാലത്തെ "ഉടെ", "ടെ" - ലോപിച്ച രൂപം)

ക്രിയാധാതുവിനോടു നിയോജകാർഥം സൂചിപ്പിക്കാൻ ചേർക്കുന്ന ഒരു പ്രത്യയം. (മ. പു, ബ.വ.) ഉദാ: വന്ദിപ്പിൻ, വരുവിൻ

ഇരട്ട, ജോഡി

കൂട്ടുചേർന്ന് നടക്കുന്ന മനുഷ്യനോ ജന്തുവോ, ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാർ

ഇപ്പോൾ

ഇതിനുശേഷം, ഇന്നത്തേതിൽപ്പിന്നെ, മേലിൽ, മേലാൽ, അടുത്തതായി

വീണ്ടും, ഒരിക്കൽക്കൂടി

ഉള്ളത്, ഉദാ: വടക്കിനി = വടക്കുള്ളത്, വടക്കെഭാഗം; തെക്കിനി = തെക്കുള്ളത്, തെക്കുഭാഗത്തുള്ള മുറി

"ഇനിക്കുക" എന്നതിൻറെ ധാതുരൂപം.

വീണു