-
ഉറൾ, ഉറൽ
- നാ.
-
തീപ്പൊരി
-
തടി തുളച്ചുതിന്ന് കേടുണ്ടാക്കുന്ന ഒരിനം പുഴു
-
ഒരിനം മീൻ, കടൽതീരത്തു മണലിൽ പുതയുന്നത്
-
ഉരൽ
- നാ.
-
ധാന്യങ്ങളും മറ്റും കുത്തി ഉമിയും തവിടും കളയുന്നതിനും അവലാക്കുന്നതിനും പൊടിക്കുന്നതിനും മറ്റും ഉള്ള ഉപകരണം, ഒരുവശത്ത് കുഴിയോടെ കല്ലിലോ തടിയിലോ ഉണ്ടാക്കുന്നത്. (പ്ര.) ഉരലിടിച്ചു കഴിക്കുക = കാലക്ഷേപത്തിനുവേണ്ടി നെല്ലു കുത്തിക്കൊടുത്തു കൂലിവാങ്ങി അഷ്ടികഴിക്കുക
-
ഊരൽ1
- നാ.
-
ഇഴയൽ
-
ദേഹത്ത് എന്തെങ്കിലും ഇഴയുന്നതുപോലെയുള്ള തോന്നൽ, ചൊറിച്ചിൽ
-
ഊരൽ2
- നാ.
-
വലിച്ചെടുക്കൽ. ഉദാ: ഉറയിൽനിന്നും വാൾ വലിച്ച് ഊരൽ
-
ഊറാറ, ഊറാല
- നാ.
-
കുർബാനസമയത്ത് ക്രസ്തവ വൈദികൻ കൈയുടെ മണിബന്ധത്തിന്മേൽ ഇടുന്ന പ്രത്യേക വസ്ത്രം
-
ഊരാൾ
- നാ.
-
അന്യൻ
-
ഊരാളൻ
-
ഊറൽ
- നാ.
-
ഊറ്റ്
-
ഊറിവരുന്ന ദ്രാവകം
-
ദ്രാവകത്തിൻറെ അടിയിൽ അടിഞ്ഞുകൂടുന്ന പദാർഥം
-
ഊറൽ മണ്ണ്
- നാ.
-
എക്കൽ, വണ്ടൽ എന്നിവ അടിഞ്ഞുകൂടിയ മണ്ണ്
-
ഊറാല
- നാ.
-
ഊറാറ
-
ഉറൽ
- നാ.
-
ഉറൾപ്പൊടി
-
ഉറൾപ്പുഴു