-
കങ്കൽ
- നാ.
-
വിളക്കിലെ തിരിയുടെ കരിഞ്ഞ അറ്റം
-
കാങ്കിൽ
- നാ.
-
തീക്കനൽ, ചൂട്
-
കണ്ണിക്കാൽ
- നാ.
-
കണങ്കാൽ, കാലിൻറെ കണ്ണ്
-
കോങ്കൽ
- നാ.
-
മൂല, കോൺ
-
രണ്ടു കുന്നുകൾക്കിടയിലുള്ള താണപ്രദേശം
-
കോങ്കാൽ
- നാ.
-
(മരപ്പലകച്ചുമരുള്ള വീടിൻറെ) മൂലയിലുള്ള തൂണ്
-
മൂലക്കഴുക്കോൽ
-
കൺകൂലി
- നാ.
-
കാണാതെപോയ സാധനം കണ്ടെടുക്കുന്നതിനുള്ള കൂലി
-
ചിട്ടിത്തലയാളിൻറെ കമ്മീഷൻ
-
കാണാക്കോൽ
- നാ.
-
വഞ്ചന
-
കള്ളക്കോൽ, പയറ്റുമുറയിൽ കാണിക്കുന്ന ചതി
-
കോൺകല്ല്
- നാ.
-
പുരയുടെയും മറ്റും മൂലയിൽ പണിയുന്ന കല്ല്
-
കങ്കാളി, -ളിനി
- നാ.
-
കങ്കാളൻറെ (ശിവൻറെ) സ്ത്രീ, പാർവതി
-
കങ്കേളി
- നാ.
-
അശോകം