-
കരുവോൻ
- നാ.
-
കരുമകൻ, വേട്ടയ്ക്കൊരുമകൻ
-
കൈരവൻ
- നാ.
-
ശത്രു
-
ചതിയൻ
-
ചൂതാളി
-
കാരുവൻ, -വാകൻ
- നാ.
-
അലക്കുകാരൻ
-
കൗരവൻ
- നാ.
-
പുരാണപ്രസിദ്ധനായ കുരുരാജാവിൻറെ പിന്മുറക്കാരൻ
-
ധൃതരാഷ്ട്രരുടെ പുത്രൻ
-
കദ്രുവിൻറെ പുത്രനായ ഒരു സർപ്പം
-
ഖർവൻ
- നാ.
-
മുണ്ടൻ, അംഗവൈകല്യമുള്ളവൻ
-
കരുവൻ2
- നാ.
-
ഗർവിഷ്ഠൻ
-
കരുവാൻ, -മാൻ
- നാ.
-
കമ്മാളന്മാരിൽ ഒരു വിഭാഗം, ഇരുമ്പുപണിക്കാരൻ, കൊല്ലൻ. (സ്ത്രീ.) കരുവാത്തി. (പ്ര.) കരുവാപ്പണി = കൊല്ലപ്പണി
-
കരുവിന
- നാ.
-
കടുത്തദു:ഖം, ദുരിതം
-
ചീത്തപ്രവൃത്തി
-
കരുവൻ1
- നാ.
-
കരപ്പൻ
-
പൊക്കൻ, മണൽ
-
ഗൈർവാണി
- നാ.
-
സംസ്കൃതഭാഷ