അക്ഷരമാലയിലെ മൂന്നാമത്തെ അക്ഷരം, ഹ്രസ്വസ്വരം, താലവ്യം.
ഇ2
വ്യാക.ഒരു ചുട്ടെഴുത്ത്, അടുത്തുള്ള ഒന്നിനെ നിര്‍ദ്ദേശിക്കാന്‍ പ്രയോഗിക്കുന്ന ശബ്ദം. ഉദാ: ഇ (ഇ-ത്, ഇ-പ്പൂവ്) ലിംഗപ്രത്യയങ്ങളായ "അന്‍", "അള്‍", "ത്" എന്നിവ ചേര്‍ന്ന് ഇവന്‍, ഇവള്‍, ഇത് എന്ന് പ്രയോഗം, കാലം, ദേശം, അളവ് എന്നിവ ദ്യോതിപ്പിക്കാന്‍ "ഇ" യോട് "ന്ന്", "ങ്ങ്", "ത്ര" എന്നീ പ്രത്യയങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്ത് ഇന്ന്, ഇങ്ങ്, ഇത്ര എന്നീരൂപങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നു
ഇ3
തുടങ്ങി, ഉണ്ടായി, എത്തി (ഭൂ.കാ.)
ചെയ്യിക്കുന്നു, പഠിപ്പിക്കുന്നു (പ്രയോ.)
കേമി, മിടുക്കി (സ്‌ത്രീ.)
കേളി, തോഴി (കൃതികൃത്ത്)
ഉടന്‍കൊല്ലി, കാലുവാരി (കാരകകൃത്ത്)
ഇ4
നാമത്തില്‍നിന്നു ക്രിയാരൂപം ഉണ്ടാക്കുവാന്‍ ചേര്‍ക്കുന്ന ഇടനില. ഇതു ദ്രാവിഡഭാഷകളില്‍ പൊതുവേ ഉണ്ട്. ഉദാ: കല്ല്-കല്ലിക്കുക, വണ്ണം-വണ്ണിക്കുക ഇത്യാദി.
ഇ5
സംസ്കൃതത്തിലെ സ്‌ത്രീലിംഗനാമങ്ങളിലെ ഈകാരം മലയാളത്തില്‍ ഹ്രസ്വമാക്കി പ്രയോഗിച്ചുവരുന്നു. ഉദാ: സതീ-സതി, ഗൗരീ-ഗൗരി. സംസ്കൃതരീതിക്കുള്ള സമാസത്തില്‍ ഈ മാറ്റമില്ല. ഉദാ: പാര്‍വതീവല്ലഭന്‍, ഗൗരീശിഖരം (സം. സമാസം), ശാലിനിയമ്മ, ഗൗരിക്കുട്ടി (മലയാളരീതി). ഏകാക്ഷരപദത്തില്‍ "ഈ" ചുരുങ്ങുകയില്ല. സ്‌ത്രീ, സ്‌ത്രീയെ, ശ്രീ, ശ്രീയാല്‍.
ഇ6
"ഋ യ ര ല"ഇവയിലൊന്നുകൊണ്ടു തുടങ്ങുന്ന സംസ്കൃതപദങ്ങളുടെ തദ്ഭവരൂപങ്ങള്‍ (പ.മ.), "ഇ" ചേര്‍ത്തു പ്രയോഗിച്ചുവരുന്നു. ഉദാ: ഇരണം (ഋണം), ഇയന്തിരം (യന്ത്രം), ഇരാമന്‍ (രാമന്‍), ഇലങ്ക (ലങ്ക).
ഇ7
വ്യാ.അദ്ഭുതം, കോപം, നിന്ദ മുതലായവയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്
ഈ1
അക്ഷരമാലയിലെ നാലാമത്തെ അക്ഷരം, സ്വരം, "ഇ" കാരത്തിന്‍റെ ദീര്‍ഘം, താലവ്യം.