-
ഇടം2
- വ്യാക.
-
ഗതി, പക്കൽ, വശം, ഓട്, സമീപം എന്നീ അർത്ഥങ്ങളിൽ പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നത്
-
ഇഡം
- നാ.
-
ഒരു അളവ്, കർഷത്തിൻറെ മൂന്നിലൊരുഭാഗം
-
ഈടം
- നാ.
-
സൂക്ഷിച്ചുവയ്ക്കുന്നത്, കരുതി വയ്പ്പ്, ഈട്, ജാമ്യം, പണയം, ഈടിരിപ്പ്
-
ഈറ്റം
- നാ.
-
മൃഗത്തിൻറെ യോനി
-
ഇടം1, എടം, ഏടം
- നാ.
-
സ്ഥലം, സ്ഥാനം. ഉദാ: ഇരിക്കാൽ ഇടം, താമസിക്കാൻ ഇടം
-
വീതി, വലുപ്പം, വിസ്താരം
-
(ജ്യോ.) രാശിചക്രത്തെ പന്ത്രണ്ടായി ഭാഗിച്ചതിൽ ഓരോന്നും, ഭാവം, രാശി (അവയ്ക്കു ക്രമത്തിൽ ഒന്നാമിടം, രണ്ടാമിടം എന്നിങ്ങനെ സംജ്ഞ)
-
ഭാഗം, വശം, സംഗതി, കാര്യം
-
സന്ദർഭം, അവസരം, സൗകര്യം
-
വീട് (ഇടപ്രഭുക്കന്മാരുടെയും മറ്റും), രാജധാനി
-
തായ്വഴി, ശാഖ. ഉദാ: ഇളയിടത്തുസ്വരൂപം
-
ഇടതുവശം, ഇടംവലം നോക്കാതെ എന്നരീതിയിൽ അവ്യയമായും പ്രയോഗം. ഇടങ്കൈ, ഇടങ്കണ്ണ് എന്നപോലെ വിശേഷണമായും
-
ഇട്ടം
- നാ.
-
സസ്നേഹം, താത്പര്യം
-
ഈട്ടം
- നാ.
-
കൂട്ടം, കൂട്ടിവച്ചിട്ടുള്ളത്, സംഭരണം
-
കൂടുതലാകൽ, ആധിക്യം, വർധന
-
ഈട്, കനം