-
ഉന്നത1
- വി.
-
ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച
-
ഉയർന്ന, മേൽപ്പോട്ടു നീണ്ടുയർന്നു നിൽക്കുന്ന. ഉദാ: ഉന്നതശാഖ, ഉന്നതസ്തംഭം
-
ശ്രഷ്ഠമായ, ഉത്കൃഷ്ടമായ, വലിയ, മേൽത്തരത്തിലുള്ള, മേലേക്കിടയിലുള്ള
-
ഉന്നത2
- നാ.
-
ഒരു ഭാഷാവൃത്തം
-
ഉന്നതി
- നാ.
-
ഉയരം
-
ഔന്നത്യം, ഉയർച്ച, അഭിവൃത്തി, ഐശ്വര്യം
-
മേന്മ, മഹത്വം, ശ്രഷ്ടത
-
ഗരുഡൻറെ ഭാര്യ
-
ദക്ഷൻറെ ഒരു പുത്രി, ധർമൻറെ ഭാര്യ