-
കയം1
- നാ.
-
ജലാശയത്തിലെ ആഴമുള്ള ഭാഗം, വലിയ ആഴം, വെള്ളക്കുഴി, കന്നിനെ കയം കാണിക്കരുത്. (പഴ.)
-
കയം2
- നാ.
-
ഗജം, ആന (പ്ര.) കയമുകൻ = ഗജമുഖൻ, ഗണപതി
-
കായം2
- നാ.
-
മണവും രുചിയുമുള്ള ഒരു ഔഷധദ്രവ്യം, ഒരു ജാതി ചെടിയുടെ വേരിനോടടുത്തുള്ള തണ്ടിൽനിന്ന് ഊറിവരുന്ന പശകലർന്ന കറ, കറിക്കായം (പെരുങ്കായം), പാൽക്കായം എന്നു പലതരം. (പ്ര.) കടലിൽ കായം കലക്കുക = അപര്യാപ്തമായ പ്രവൃത്തിചെയ്യുക
-
കായം3
- നാ.
-
ചതവ്, മുറിവ് (പ്ര.) പുണ്ണിനും കായത്തിനും നന്ന്
-
വറു
-
കായം4
- നാ.
-
ഒരുതരം നേത്രരോഗം
-
കായം5
- നാ.
-
ആകാശം. (പ്ര.) "കായത്തിടിയോടു കടൽ പൊടിയ" (രാ.ച.)
-
കായം6
- നാ.
-
സ്ഥിരമായത്
-
ഒക്കയും, -ക്കെയും
- അവ്യ.
-
ഒക്കവേ, എല്ലാം, സർവവും
-
കായം1
- നാ.
-
വാസസ്ഥലം
-
മൂലധനം
-
കൂട്ടം, സമൂഹം
-
പ്രധാനനഗരം
-
ലക്ഷ്യം, ഉന്നം
-
"അന്നപാനാദികൊണ്ടു വർധിക്കുന്നത്", ശരീരം
-
(വൃക്ഷത്തിൻറെ) തായ്ത്തടി
-
വീണയുടെ തണ്ട്
-
മോതിരവിരലിൻറെയും ചെറുവിരലിൻറെയും മുരട്, കായതീർഥം, ഈ പ്രദേശത്തിനു കൻ (പ്രജാപതി) ദേവനായതിനാൽ പ്രജാപതിതീർഥം (ബ്രഹ്മതീർഥം) എന്നുപേര്
-
പ്രാജാപത്യവിവാഹം
-
പ്രാപ്യമായ വസ്തു
-
സ്വഭാവം, പ്രകൃതി
-
ഗയം
- നാ.
-
ആകാശം
-
ധനം
-
പ്രാണൻ
-
സന്തതി
-
ഭവനം, കുടുംബം
-
ഗയാതീർഥം
-
ഗയയ്ക്കു സമീപമുള്ള ഒരുപർവതം