-
കവി1
- -
-
"കവിയുക" എന്നതിൻറെ ധാതുരൂപം.
-
കവി2
- നാ.
-
ചേനയും മറ്റും നടുന്ന തടം മൂടാനായി ഇടുന്ന ഇല
-
കവി3
- നാ.
-
ബ്രഹ്മാവ്
-
പക്ഷി
-
സൂര്യൻ
-
കവനം ചെയ്യുന്ന (കവിത എഴുതുന്ന) ആൾ
-
കാവ്യം, കവിത, ശ്ലോകം. (പ്ര.) കവിവകച്ചൽ, കവിപാടൽ = കാവ്യരചന
-
വിദ്വാൻ, ബുദ്ധിമാൻ, ക്രാന്തദർശി
-
ഋഷി, ജ്ഞാനി
-
ശുക്രമഹർഷി
-
ഭൃഗുവിൻറെ പുത്രൻ, ശുക്രൻറെ അച്ഛൻ
-
വാൽമീകി (മഹർഷി) ആദികവി
-
വൈവസ്വതമനുവിൻറെ പത്തുപുത്രന്മാരിൽ ഒരാൾ
-
താമസമന്വന്തരത്തിലെ സപ്തമഹർഷികളിലൊരാൾ
-
പ്രിയവ്രതന് ബർഹിഷ്മതിയിലുണ്ടായ പുത്രന്മാരിൽ ഒരാൾ
-
ഋഷഭൻറെ പുത്രന്മാരായ നവയോഗികളിൽ ഒരാൾ
-
കടിഞ്ഞാണിൽ കുതിര കടിച്ചുപിടിക്കുന്ന ലോഹക്കഷണം, കടിയിരുമ്പ്
-
കവി4
- നാ.
-
കുരങ്ങ്
-
കാവി4
- നാ.
-
ഒരുജാതി ചെറിയ പക്ഷി
-
ഗവി
- നാ.
-
ഭക്ഷണം, വാക്ക്
-
കാവി1
- നാ.
-
കാവിമണ്ണ്
-
കാവിമണ്ണിൻറെ നിറം
-
കാവിവസ്ത്രം. (പ്ര.) കാവിമുക്കുക = വസ്ത്രങ്ങളിൽ കാവിഉപയോഗിച്ചു നിറംപിടിപ്പിക്കുക. കാവിഉടുക്കുക = സന്യസിക്കുക
-
വെറ്റിലമുറുക്കുന്നതുകൊണ്ടു പല്ലിനുണ്ടാകുന്ന നിറം
-
കാവി2
- നാ.
-
കപ്പലിൻറെ തലപ്പായ്
-
വലിയപൊങ്ങുതടി
-
കാവി3
- നാ.
-
കള്ള്
-
കപി, കവി
- നാ.
-
നെല്ലി
-
വിഷ്ണു
-
രക്തചന്ദനം
-
സൂര്യൻ
-
ആന
-
പന്നി
-
കുരങ്ങ്
-
അറബിക്കുന്തുരുക്കം
-
വലിയ ഉങ്ങ്