-
കുന്തം
- നാ.
-
ഒരു നേത്ര രോഗം
-
ഒരു ആയുധം. "കുന്തം വിഴുങ്ങിയിട്ട് ചുക്കുവെള്ളം കുടിച്ചാലെന്തുഫലം?" (പഴ.)
-
തോക്കിൻറെയഗ്രത്തിൽ ഘടിപ്പിക്കുന്ന കൂർത്തുമൂർത്തകത്തി, തോക്കിന്മേൽക്കുന്തം
-
ഒരിനം ധാന്യം, കാട്ടുഗോതമ്പ്
-
ധാന്യങ്ങളും മറ്റും തുളയ്ക്കുന്ന ഒരിനം ചെറിയപ്രാണി
-
വയലുഴുന്ന സമയം കലപ്പയിൽ കയറുന്ന മണ്ണും വൈക്കോലും മറ്റും കൂടിക്കുഴഞ്ഞ ചെളിക്കട്ട, ചാട്ട്
-
കഴുത്തിൽക്കെട്ടുന്ന ചെറിയ ഒരു സ്വർണാഭരണം (പ.മ.)
-
നിസ്സാരമായ സംഗതി
-
വിഷമം, നാശം, ഉപദ്രവം, ബുദ്ധിമുട്ട്
-
പ്രയോജനരഹിതമായ കാര്യം. ഉദാഃ പോയിട്ടെന്തായി? കുന്തം. നീയങ്ങോട്ടു കലമ്പിയാൽ എനിക്കു കുന്തമാണ്. കുന്തമാകുക = ഇല്ലാതാവുക, നശിക്കുക, പരാജയപ്പെടുക, കുഴപ്പത്തിലാകുക. "കുന്തം" എന്നുമാത്രമായും പ്രയോഗം. കുന്തം മറിയുക = തകരാറിലാകുക
-
കുന്ദം
- നാ.
-
താമര
-
കണവീരം
-
കുബേരൻറെ നവനിധികളിൽ ഒന്ന്
-
കുന്തുരുക്കം
-
കുരുക്കുത്തിമുല്ല (എല്ലായിനം മുല്ലകളെ കുറിക്കാനും പ്രയോഗം) അതിൻറെ പൂവ്
-
ഒമ്പത് എന്ന സംഖ്യ
-
കടച്ചിൽ യന്ത്രം, ചക്രം