-
മുക്ക്1
- നാ.
-
കോണ്, മൂല
-
അഗ്രം
-
മുടുക്ക്
-
മൊക്കളം, വള്ളത്തിൻറെ വശത്തു പങ്കായം പിടിപ്പിക്കുന്ന കുറ്റി
-
മുക്ക്2
- നാ.
-
പ്രയാസം
-
ഭാരമുയർത്തുമ്പോഴും മറ്റും മാംസപേശികൾ ഉറപ്പിക്കുമ്പോൾ പുറപ്പെടുന്ന ശബ്ദം
-
ചായവും മറ്റും മുക്കൽ
-
കൈമുക്ക്
-
സുഷിരവാദ്യങ്ങളിൽ ഒന്ന്
-
മൂക്ക്
- നാ.
-
നാസിക, പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളിൽ ഒന്ന്, ശ്വസിക്കാനും ഗന്ധം അറിയാനുമുള്ള അവയവം
-
മൂകുപോലെയുള്ള വസ്തു (വെറ്റിലയുടെ മൂക്ക്)
-
ചൂളയുടെ ദ്വാരം
-
പക്ഷിയുടെ ചുണ്ട്. മൂക്കറുക്കുക = 1. മൂക്കുമുറിക്കുക
-
അപമാനിക്കുക. മൂക്കുകുത്തുക = 1. ആഭരണമിടാനായി മൂക്കുതുളയ്ക്കുക
-
കമിഴ്ന്നു വീഴുക. മൂക്കുപിടിച്ചിരിക്കുക = ജപിക്കുക. "മൂക്കില്ലാരാജ്യത്ത് മുറിമൂക്കൻ രാജാവ്" (പഴ.)