-
ധാരി
- വി.
-
രക്ഷിക്കുന്ന
-
വഹിക്കുന്ന
- നാ.
-
ഉകമരം
- വി.
-
ധരിക്കുന്ന, ഉടുക്കുന്ന
-
ധാരയുള്ള
-
അങ്കുശധരൻ, -ധാരി
- നാ.
-
അങ്കുശം ധരിച്ചവൻ
-
ഗണപതി
-
കോദണ്ഡധരൻ, -ധാരി, -പാണി
- നാ.
-
വില്ലാളി
-
ശ്രീരാമൻ
-
തരി1
- നാ.
-
ചെറിയ നുറുക്ക്
-
തള വള തുടങ്ങിയ ആഭരണങ്ങളുടെ അകത്ത് കിലുങ്ങുന്നതിനായിട്ടിടുന്ന ലോഹശകലം
-
കൊയ്തിട്ട നെൽക്കതിർ
-
നനവുള്ള നിലം
-
തരി2
- നാ.
-
"തരണംചെയ്യാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നത്", കപ്പൽ, തോണി, ചങ്ങാടം
-
തരി3
- -
-
"തരിക്കുക" എന്നതിൻറെ ധാതുരൂപം.
-
താരി1
- നാ.
-
പാത, വഴി
-
രീതി, വിധം
-
താളം
-
താരി2
- നാ.
-
ഝങ്കാരം
-
താരി3
- നാ.
-
മൂർച്ച
-
ആയുധങ്ങളുടെ വായ്ത്തല
-
ഒരായുധം. (പ്ര.) താരിതാഴ്ത്തുക = പയറ്റിൽ താരി എന്ന ആയുധം താഴ്ത്തുക
-
താരി4
- നാ.
-
ചങ്ങാടം, വഞ്ചി (തരണംചെയ്യാൻ സഹായിക്കുന്നതിനാൽ)