-
മുൾ
- നാ.
-
മുള്ള്
-
മുള
- നാ.
-
ഇല്ലി
-
കൂമ്പ്, നാമ്പ്
- ആയുര്.
-
ഒരു രോഗം, കദരം
- നാ.
-
കീലം (പരുവിൻറെ) ആണി
-
ദണ്ഡായുധം
-
മേൽപ്പുര. "മുളയിലേ അറിയാം മുളക്കരുത്ത്" (പഴ.)
-
മൂള
- നാ.
-
ബുദ്ധി
-
തലച്ചോറ്
-
കരിമുള്ള്, -മുൾ, കരൂൾ
- നാ.
-
കടുത്ത മുള്ള്
-
ചക്കയുടെ പുറത്തെ മുള്ള്
-
മുല്ലാ, മുള്ള
- നാ.
-
ഗുരു
-
വിദ്വാൻ, പണ്ഡിതൻ
-
സത്യം ചെയ്യിക്കുന്നവൻ
-
മുളി
- വി.
-
വാടിയ
-
കരിഞ്ഞ
-
പൊള്ളിയ
-
മുള്ളി
- നാ.
-
ഒരിനം ചൂണ്ട
-
മുൾച്ചെടി
-
ഒരുജാതി മത്സ്യം
-
താമര(പ്പൂ)
-
മുള്ള്
- നാ.
-
ചില മരങ്ങളിലും ചെടികളിലും കാണുന്ന കൂർത്ത അവയവം
-
ഭക്ഷണം കുത്തിയെടുത്തു കഴിക്കുന്നതിനുള്ള ഉപകരണം
-
(ത്രാസിൻറെ) സൂചി
-
മത്സ്യത്തിൻറെ അസ്ഥി
-
വസ്ത്രങ്ങളുടെ ചുളുക്കുതീർക്കാൻ അലക്കുകാർ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഒരിനം ബ്രഷ്
-
കുത്തുവാക്ക്
-
ശിശുക്കളുടെ തൊണ്ടയിലുണ്ടാകുന്ന ഒരു രോഗം
-
റബ്ബർച്ചെടികളുടെ ഇട കുത്തിയിളക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു ഉപകരണം. (പ്ര.) മുള്ളുവാക്ക് = കുത്തുവാക്ക്, കൊള്ളിവാക്ക്. "മുള്ളിൽപ്പിടിച്ചാലും മുറുകെപ്പിടിക്കണം" (പഴ.)
-
മൂളി1
- -
-
"മൂളുക" എന്നതിൻറെ ഭൂതരൂപം.
-
മൂളി2
- നാ.
-
ഏതെങ്കിലും അവയവം ഇല്ലാത്ത ആൾ (പ്രത്യേകിച്ച് കാതില്ലാത്ത ആൾ)
-
(സ്ത്രീയുടെ) ആഭരണമില്ലാത്ത കാതോ കഴുത്തോ
-
അഴകില്ലാത്തവൾ
-
കഴുത്തുപോയ കുപ്പിയും മറ്റും (പ്ര.) മൂളിക്കുരങ്ങ്, മൂളിപ്പെണ്ണ്, മൂളിക്കാത്, മൂളിക്കഴുത്ത് ഇത്യാദി