-
കമന
- വി.
-
കാമിക്കുന്ന ശീലമുള്ള
-
സൗന്ദര്യമുള്ള
-
കാമൻ
- നാ.
-
ശിവൻ
-
വിഷ്ണു
-
പരമാത്മാവ്
-
അഗ്നി
-
ബലരാമൻ
-
(ജ്യോ.) ഏഴാംഭാവം
-
ഹൈന്ദവപുരാണങ്ങളിൽ വർണിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന പ്രേമത്തിൻറെ അധിഷ്ഠാനദേവത
-
കമാൻ, കമാനം
- നാ.
-
വളച്ചുവാതിൽ, കമാനം
-
കാമന1
- വി.
-
കാമാസക്തിയുള്ള
-
കാമന2
- നാ.
-
ആഗ്രഹം, ഇച്ഛ, കാമം
-
കുമ്മൻ2
- നാ.
-
ഒരു രോഗം, ഗുൻമൻ
-
കൂമൻ
- നാ.
-
മൂങ്ങ, ഊമൻ. (സ്ത്രീ.) കൂമത്തി
-
കോമാൻ1
- നാ.
-
ജ്യേഷ്ഠൻ
-
രാജാവ്, നാഥൻ
-
ആത്മീയഗുരു
-
കോമാൻ2
- നാ.
-
പന്നി
-
കോമാൻ3
- നാ.
-
കോമൻ2