-
ഖയാൽ
- നാ.
-
ഉത്തരേന്ത്യൻ ഗാനരീതികളിലൊന്ന്
-
കൊയിൽ2, കോയിൽ
- നാ.
-
യജമാനൻ, നാഥൻ, മേലാളൻ (പ.മ.), ഉദാ: മാപ്പിളക്കൊയിൽ = മാപ്പിള; കൊല്ലക്കൊയിൽ = കൊല്ലൻ; പടക്കൊയിൽ = നായർ ഇത്യാദി
-
കുയ്യൽ, കുയ്യിൽ
- നാ.
-
കയിൽ, തവി, കരണ്ടി
-
കുഴിഞ്ഞചെറിയ പാത്രം
-
കയ്യാല, കശാല
- നാ.
-
പുരയിടത്തിൻറെ അതിരിൽ മണ്ണുകൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഭിത്തി
-
കളിയൽപ്പുര
-
പുറം പുര (തെ.മ.)
-
കായൽ1
- നാ.
-
ചൂടുപിടിക്കൽ, ചൂട്, വരൾച്ച
-
പനി
-
കായൽ2
- നാ.
-
കൂട്ടം
-
ആറും കടലുമായി നേരിട്ടുബന്ധപ്പെട്ടോ അല്ലാതെയോ കിടക്കുന്നതും പ്രായേണ ആഴം കുറഞ്ഞതുമായ വലിയ ജലാശയം, കടലിൽനിന്നു കരയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് തള്ളിക്കിടക്കുന്ന ജലാശയം
-
അഴിമുഖം
-
കായൽ3
- നാ.
-
ഒരിനം വൃക്ഷം
-
മുള (പ.മ.) (പ്ര.) കായലരി = മുളയരി
-
കയല
- നാ.
-
കരട്, തരി
-
കയൽ1
- നാ.
-
ഒരിനം മത്സ്യം (ഇതിനെ സുന്ദരിമാരുടെ കണ്ണിനോടുപമിക്കാറുണ്ട്) ഉദാ: കയൾക്കണ്ണാൾ, കയൽക്കണ്ണി ഇത്യാദി
-
കൈപിടിയിൽക്കൊള്ളുന്നത്, ഉദാ: ഒരുകയൽപ്പുല്ല്, ഒരുകയലോല
-
മെടഞ്ഞ ഓലയുടെ മുറിച്ചുകളയുന്ന അറ്റം, (പ.മ.)
-
കയൽ2
- നാ.
-
കയ്യാല (പ.മ.)